sehari dua amek mase utk berfikir, mcm2 mende yg terbang dlm fikiran. mcm2 inferens n hipotesis yg otak ini kuarkn, tp x jupe satu pun yg logik d akal. kembali merecall bnyk perkara yg terjadi saikin, bknnye saikin tp sepanjang setahun berada d cni..mmg betul, terasa sgt bnyk perkara yg da berubah. sye ke yg berubah? mungkin sye adelah salah satu drpd 'perkara' yg berubah tu tp sy yg x sedar. manusia, x sume sisi n dimensi yg kite kuasai, hakikat yg kite x sedar, dr pelbagai segi n sudut, kite berubah, begitu juga sye. mungkin benar sye berubah, tp bkn hal perubahan itu yg menjadi isu, sebaliknya, baik burukkah perubahan itu yg wajar utk dipertimbangkn, betul x?
mungkin benar sy berubah. tp adekah disebabkn 'perubahan' sye ini, sye merosakkn segalanya? ap yg sye berubah? ap yg org lain tahu ttg sye? cukup lama benarkah mengenali sye utk mengatakn yg sye da berubah?
otak sye berat, sye da x larat, n sye da x mmpu utk memikirkn. sy terasa bnyk lg hal yg lebih berhak utk sye prioritikn. sye bkn hidup d zmn betapa agungnye cinta romeo n juliet, bkn juge terbuai dek mimpi dlm imaginasi indah dunia cinderella, x mengharap utk terlalai dek buaian sleeping beauty, jauh sekali mengimpikan gegendang telinga disapa kata2 indah bak puisi shakespeare. sebaliknya sy insan biasa, hamba ciptaanNya, satu hakikat yg suda cukup utk menjelaskn siapa sye n ap tnggjwb sye.
sy tahu langkah sye pincang, jarang melurus terarah yg sy harapkan. selalu, ble terjaga dr tdur, mcm2 persoalan dtg menerjah akal fikiran. terfikir, mengapa sy masih dihidupkan, knp roh sy msih dilepaskn, knp sy diberi sebegini bnyk peluang, berhakkah sy utk menerima semua ini. segala mcm perkara yg terjadi semalam seolah terpamer kembali d dpan mata sye, sy tertunduk sndri. lemahnya iman, butanya hati, matinya kewarasan akal fikiran. x berdaya utk sy trus memikirkn.
hidup x seindah yg diimpikan, x semudah yg dibayangkn. tp bukannye sesusah n sepayah yg x tercapai dek akal utk memikirkn. pausekan dri, berehat sejenak.
saat bermurung, ayat2 Dia yg menenangkn, kolam mata bergenang, tp x pasti ap yg sebenarnye menyedihkan. sye suke, sy cinta, sy syg, sy gmbira, sy bhgia, sy d awangan. tp satu saat sy terjatuh, sy sakit, sy pedih, sy cedera, sy terluka. sye kn lemah, lemah terhadap sume perkara. luke yg kecik pun sy perlukn antiseptik x pun sekurang-kurgnye plaster, mmg mengada. sye bknnye yg gagah, luke x setara mana, x perlukn ubat sume. sy perlukn ubat, n ubat sye Dia. sy perlukn Dia merawat sye, sy perlukn Dia sbgi penawar sy. janji2 Dia buat sy tenang, ayat2 Dia buat sy yakin, ingatan Dia terhadap sy buat sy kuat.
sy jd berani. yakin utk bertindak mngikut kate hati, lebih tenang utk menyusun langkah sndri, tidak ingin pincang lagi. sy nk Dia d sisi, n sy mengharap Dia terus bersama sy.even sbnanye sy tahu sy mmg x pernah terlepas drpd pndngn Dia. hati berbisik perlahan, teruslah syngi sy,jgn buang sy walau sy x layak utk menerima ap2. sy yg salah, mencari ketenangan n kebahagiaan dgn mengharapkn selain Dia. sye menggapai ap yg bukan hak sy.ye, sy yg salah. dri tertunduk lg.
Tuhan, bimbinglah sy. sy mmg lemah x berdaya, x mmpu mengawal walau hnye secebis gumpalan darah bernama hati, x mmpu melawan arus gelombang jiwa bernama emosi, x mmpu bertarung perdebatan akal yg merencana itu ini. sy tidur n sy bgun, dgn harapan sy mmpu lupakn segala-galanya. tp sy silap, x sume perkara mmpu terpadam n ditelan memori alam mimpi sy. sy hidup d alam realiti tp pantas pule sy menyerahkn segalanya ke alam fantasi saat terasa dri x mmpu berhadapan lg.kelemahan dri.
sy sedar, tiada ap yg mmpu sy jnjikan, n tiada ap yg mmpu sy berikan. mungkin, sy hnye pndi mengecewakn, jd sy xkn menyalahkn andai berhenti berharap kepada sy. sy xkn paksa n sy xkn minta, terpulang kpd sndri utk menilainya. sy? akn terus seperti biasa, mungkin juga tidak. mungkin akan terus sedikit demi sedikit sy berubah, dgn hrpn perubahan sy perubahan yg membawa ke arah kebaikan. andaikn ad satu titik d ats sehelai kertas putih, mata org lain mungkin mentafsirkn betapa kecik n kerdilnya titik itu, tp sebaliknya mata sy mentafsirkn betapa besar n luasnya kertas putih itu. mata, pndangan, persepsi, setiap insan punyai pelbagai rupe pelbagai rse..mungkin kita berbeza, tp mungkin juga kita sama.
"Boleh jadi kamu tidak menyenangi sesuatu, padahal itu baik bagimu, dan boleh jadi kamu menyukai sesuatu, padahal itu tidak baik bagimu. Allah mengetahui, sedang kamu tidak mengetahui."- 2 : 216
Tiada ulasan:
Catat Ulasan