Jumaat, 21 Januari 2011

baLik meSia -ayah n iBu-


tiada perkara yg lebih membahagiakn daripada mendengar suara ayah yg teruja n terharu ble tahu anaknya nk blik dlm masa terdekat.

'apak, ye da beli tiket nk blik..'

'hah? bile?' dalam nada yg sgt teruja.

'bulan 3 nih. ad cuti sebulan lbey' sy membalas.

'alhamdulillah...'

dalam hati ada taman apabila mendengar suara ayah girang gembira. terasa macam sayalah angel yg membawa berita gembira utk ayah, sayalah pari-pari yg memberi penyebab utk ayah bertahan dlm usia tuanya, n sayalah pemberi erti hidup ayah.(sgt2 msok bakul angkat sndri)

sy x kesah andai sy bkn angel, andai sy tak layak lansung jadi pari-pari. tapi, biarlah peranan menggembirakan hidup ayah, n menjadi penguat dalam hidup ayah itu adalah saya.


ayah saya bukan lagi muda. bukan 50-an, bukan juga 60-an. ayah sy sedang menghitung hari utk melangkah ke umur 75 tahun. mungkin kebanyakan orang, usia grandpa n grandma pon x smpai lagi 70-an kan?

tp dia, ayah saya, dah 3/4 abad.
kuat, masih sangat bertenaga utk bawak motor n hasil2 kebun utk pegi jual kat pekan. kuat untuk panjat pokok untuk kait buah langsat untuk anak perempuan dy yg sorang nih. 
kesimpulannya, dia kuat lah. lelaki terkuat n tergagah yg pernah sy kenali dalam hidup saya.


kalau balik, sy x snggup nk tengok susuk badan ayah. kurusss sgt. seolah-olah di badannya hanya tinggal kulit n tulang, n beberapa cebis isi yg terkulai. seingat sy, ramai orang dalam usianya yg sudah mula terlantar atas katil kt rumah harapkan anak2 jaga makan pakai semua, tapi ayah sy, dy kuat. masih gigih cari rezeki even kami semua dah x mengharapkan tanggungan dy lagi.


ayah saya penuh dgn macam2 penyakit. perkara pahit yg langsung sy x pernah lupa even sesaat ialah masa ayah pertama kali terkena serangan strok. sy still darjah 6 time tuh. ketika rumah meriah diadun sempena perkahwinan abang keesokan harinya, entah kenapa senja tu semua orang keluar, masing2 sibuk nk wat persiapan. di rumah hanya tinggal saya, emak n ayah.

tiba2 ayah jatuh terlentang depan mata sy. ayah mengaduh sakit...sakit..n sakit.. sy blank. mak mengurut-urut dada ayah sambil meyakinkan mungkin ayah terkena angin, sbb keje kuat sgt hari tu. hampir setengah jam berlalu ayah semakin x berdaya. macam2 jenis minyak panas utk hilangkan angin mak letak, tapi xde satu pun yg mengurangkan kesakitan ayah. yg berkurang hanyalah tinggi nada suara ayah. suara ayah perlahan-lahan semakin hilang dari telinga saya. 

sy cuak. air mata melimpah macam tongkang pecah. dalam hati menyumpah abang2 n saudara-mara yg lain sbb x smpi2 lagi even da di call berkali-kali.(mungkin tym tu traffic jamm, senja kan, org blik keje).


saat2 mencemaskan tak berakhir di situ.
ketika ayah dibawa ke sebuah klinik di pekan (akibat sangkaan ayah terkena angin biasa, abang memilih utk terus ke klinik tmpt ayah biasa pegi). doktor terkejut. sy ingat lg tym tu dy tekan2 dada ayah banyak kali. sy xley nk lepas tangan ayah. n perkara yg paling saya xnk dengar dalam dunia ni untuk pertama kalinya disuarakn kepada sy.

'ajar ayah mengucap ye..'

jantung terasa bagai bercerai dari jasad, luruh.
by remembering those words pon, hati sy da terasa mcm kena hiris dgn sembilu.
air mata sy mmg xkn kedekut utk melimpah setiap kali kata-kata doktor tu terngiang dalam kepala sy.


namun, alhamdulillah. Tuhan x kedekut dgn sy. Dy hadiahkan ayah waktu utk terus temani sy. smpi lah skrg, even sy yg meninggalkan ayah jauh beribu batu nun di seberang laut sana.

dalam hati, sy sgt yakin. Allah hadiahkan ayah waktu itu utk sy. Dia hadiahkan ayah utk sy, utk sy jaga, utk sy hargai sebaiknya, utk sy tatang sepenuhnya. memang sy anak derhaka suka lawan ckp ayah, tapi sy janji, sy akn belajar jd lebih matang n pandai mengawal diri. terima kasih ya Allah.


jadi, oleh sbb itu, jgn tnye kenapa sy suke blik malaysia. tanggungjawab terbesar sy kat sana. n demi merealisasikan tanggungjawab itulah sy ad kat sini. 
biarlah orang malaysia jemu tengok muka sy, yg penting sy tahu ad dua jiwa yg xkn pernah jemu, n siang malam berdoa utk anak mereka. mereka sedang menanti sy, n esp ayah, dia sedang bertahan utk sy. 
ya ALLAH, kuatkan ayah. n kudratkanlah emak.





8 ulasan:

Alia Lokman berkata...

alhamdulillah..Allah masih beri peluang utk ayah kau hidup n tgk anak2 die berjaya. =)

love him and care for him while he is still with you..

.Si kEmunCuP. berkata...

iA, will be d best daughter of his.
thanx Alia for ur advce =)

may God bless ur mum as well <3

alhuda berkata...

isk. wont be jealous with ya anymore if u're planning to fly home. T___T
in fact i will force u to go home, klu ttbe wawa plan xnk balik.huhu

agree on ya, that ur father is still strong!!alhamdulillah, dan sgt suka senyum :)

moga kita jd anak yg baik.


p/s: ak baru abes exam huuu.

Teratai Biru berkata...

oke... mata saya bergenang dengan air ketika membaca entri ini.

Allahu...
moga segalanya yang baik2 sahaja untuk ayah kamu...

leklok ya kamu di sana...
balik mesia kah...
i plan nk terjah hiroshima tym haru..
aiseeehhh...

Tanpa Nama berkata...

setuju dgn teratai biru~

isk you made welcoming the tears~ T_T

gambatte ne~ :)

.Si kEmunCuP. berkata...

@ alhuda, @ teratai biru n @ tanpa nama, thanx for reading my n3.
n yeah, didn't mean to make anybody cries here :)
just one thing, hope all of us will appreciate our parents as long as they are still there for us. reminder for myself too.

lets us become d best daughter o son of them.


n huda, jom blik jom! miss ur mum so much.

^_^ berkata...

wawa, nnt kem salam kt ayah ko eh..ak rase die rindu kat aku gak..huhu~

dgr ckp ayah ek..jgn lawan2 dah..da nak masuk 22 tahun kan...bukan bdk kecik ag..hehe..wawa kene ngepek kt cni..

p/s:ak br abes xm td =)

.Si kEmunCuP. berkata...

atie~!
okai, iA akn ku smpeykn.
wah...da abes xm da?
mine, next week bru bermula 'perang sebenar', do pray for me okai? :)